O stanie zdrowia zębów oraz całej jamy ustnej świadczy nie tylko brak zmian próchnicowych, ale również stan dziąseł, błon śluzowych oraz kości. Leczenie chorób przyzębia (periodontopatii) pozwala na eliminację problemów z nadwrażliwością, odsłanianiem szyjek zębowych czy nieświeżym zapachem z ust. Dzięki również właściwej diagnostyce i leczeniu możemy zapobiec zmianom takim jak obrzęk i krwawienie dziąseł, przemieszczanie się, rozchwianie a nawet utrata zębów. W periodontopatii stosuje się metody ściśle związane ze specyficznym schorzeniem i stopniem jego zaawansowania..
 
Występuje pewna grupa pacjentów, u których nie występuje próchnica, maja kompletne uzębienie a w pewnym momencie zaczyna pojawiać dyskomfort w postaci np. krwawienia, przykrego zapach z ust czy ruszający się ząb. W tym przypadku z pomocą zdjęcia pantomograficznego i badania periodontologicznego nierzadko stwierdzamy paradontozę - chorobę związaną z obecnością w jamie ustnej specyfcznej flory bakteryjnej, odpowiedzialnej za to schorzenie. Bakterie te mogą być na tyle zjadliwe, że organizm gospodarza nie może sobie z nimi poradzić. Jedynym rozsądnym sposobem jest eliminacja tych bakterii na tyle, aby przywrócić równowagę w środowisku jamy ustnej.
 
Paradontoza to choroba tkanek przyzębia, która sprawia i jest odpowiedzialna za to, że ząb wraz z postępem chorby zaczyna tracić mocne utrzymanie w kości i zaczyna się chwiać w czasie gryzienia, aż w końcu wypada. W znacznej większości przypadków paradontoza rozwija się z powodu niewłaściwej higieny jamy ustnej. Nieusuwana w odpowiedni sposób płytka bakteryjna twardnieje i zmienia się w kamień. Najpierw tworzony jest przy krawędzi dziąseł by następnie wedrzeć się pod nie, tworząc zmiany patologiczne. Kamień drażni dziąsła, wywołuje obrzęk, ból i krwawienie podczas mycia zębów oraz powoduje nadwrażliwość. W efekcie zęby mogą zacząć się ruszać a nawet zacząć wypadać. Powstrzymanie choroby odbywa się etapami. Po wykonaniu zdjęcia pantomograficznego w pierwszej kolejności najpierw należy wyleczyć stany zapalne w jamie ustnej, usunąć osady, płytkę nazębną, kamień. Czasami te zabiegi wystarczą, jednak w przypadku bardziej zaawansowanej paradontozy leczenie przechodzi w kolejne etapy. Najczęściej są to:

• Biostymulacja - będąca terapią z użyciem lasera. Zabieg polega na naświetlaniu dziąseł wiązką promieni lasera o niewielkiej mocy. W efekcie likwidowany jest ból i stany zapalne. Przyspieszona zostaje również regeneracja tkanek miękkich.
• Kiretaż, polegający na oczyszczeniu i spłyceniu kieszonek zębowych. Lekarz może to zrobić w sposób tradycyjy (stosując znieczulenie miejscowe), usuwając kamień i ziarninę osadzoną głeboko w kieszonce dziąsłowej,przyklejonej do powierzchni zęba. W zależności od głebokości kieszonek dziąsłowych kiretaż może być zamknięty (bezpłatowy) i otwarty (chirurgiczny) kiedy lekarz musi naciąć dziąsła aby dostać się do zainfekowanych kieszonek dziąsłowych i je dokładnie oczyścić. Po oczyszczeniu i wyeliminowaniu bakterii  nowo tworzący się nabłonek tkanki dziąsła wraz z upływem czasu przykleją się z powrotem do korzenia.
• Odbudowa tkanek - polegająca na zastosowaniu specjalnego preparatu zawierającego białka szkliwa pobudzające tkanki do odnowy. Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym. Stomatolog nacina dziąsło odchylając je, by następnie dostać się do korzeni zęba. Następnie specjalnym preparatem oczyszcza się powierzchnię korzenia i nanosi na nią leczniczy środek. Szwy usuwane są po upływie 1-3 tygodniach.

Występuje pewna grupa pacjentów, u których nie występuje próchnica, maja kompletne uzębienie a w pewnym momencie zaczyna pojawiać dyskomfort w postaci np. krwawienia, przykrego zapach z ust czy ruszający się ząb. W tym przypadku z pomocą zdjęcia pantomograficznego i badania periodontologicznego nierzadko stwierdzamy paradontozę - chorobę związaną z obecnością w jamie ustnej specyfcznej flory bakteryjnej, odpowiedzialnej za to schorzenie. Bakterie te mogą być na tyle zjadliwe, że organizm gospodarza nie może sobie z nimi poradzić. Jedynym rozsądnym sposobem jest eliminacja tych bakterii na tyle, aby przywrócić równowagę w środowisku jamy ustnej