Wkoło tego zagadnienia nazbierało się wiele sprzecznych poglądów wprowadzających niepotrzebny zamęt w głowach młodych mam, pragnących zapewnić swoim dzieciom jak najlepsze warunki rozwoju.W dzisiejszych czasach wielu pediatrów wyznaje przekonanie, iż karmienie piersią powinno odbywać tak długo, jak tylko matka natura obdarzy kobietę pokarmem. Idąc tym tokiem rozumowania można by z przymrużeniem oka przyjąć, że do momentu aż dziecko osiągnie pełnoletniość.
 
Fizjologicznie natomiast, naturalny odruch ssący dziecka znacznie zmniejsza się po roku życia i wówczas to niemowlęcy typ połykania zastępuje typ jak u osób dorosłych. Różnica jest zasadnicza, gdyż ten pierwszy cechuje się tłoczenie języka ku powierzchni podniebiennych przednich zębów, drugi zaś charakteryzuje dociskanie grzbietowej części języka do podniebienia. Odgrywa to istotną rolę dla dalszego rozwoju szczęk oraz kształtu łuków zębowych.
 
U osób, które typem pierwszy nie zanikł odpowiednio wcześnie pojawiają się szpary pomiędzy zębami oraz same zęby wychylają się do przodu. Kształt podniebienia w tym przypadku także ulega odkształceniu ze względu na brak odpowiedniego nacisku ze strony języka w kierunku szczytu podniebienia.
 
Drugą istotną kwestią przedłużonego karmienia piersią przez młodą mamę jest trudniejsze utrzymanie właściwej higieny w jamie ustnej buzi dziecka. Maluch najczęściej korzysta z piersi nocą, kiedy to wydzielanie śliny przez rodzicielkę jest mniejsze, a gęste i słodkie mleko oblepia na długi czas zęby mleczne dziecka. Stwarzają się zatem idealne warunki do rozwoju bakterii prowadzące do rozwoju próchnicy tzw. butelkowej (wokół szyjki zęba). W rezultacie dziecko przedwcześnie musi odwiedzić stomatologa i pojawia się stres gdyż nie jest ono na tyle dojrzałe aby współpracować ze stomatologiem.
 
Należy zatem zastanowić nad sumą korzyści i zysków w podejmowaniu decyzji o kontynuowaniu karmienia piersią powyżej roku życia, a naturalne metody należy brać z rozsądkiem i wyobraźnią, jak z resztą wszystko w życiu.